dijous, 22 de novembre del 2007

Colometa Bel



Mercedes Rodoreda is de belangrijkste Catalaanse auteur van de twintigste eeuw. Haar bekendste roman, Colometa, is in twintig talen vertaald en blijft internationaal herdruk op herdruk beleven. Nu de Catalaanse literatuur in 2007 volop in de aandacht zal staan, brengt Meulenhoff een nieuwe vertaling uit van dit sprankelende meesterwerk, dat in Nederland al jaren niet meer verkrijgbaar was en niets aan zeggingskracht heeft verloren.
Natalia is een jong meisje dat tijdens een feest in Barcelona op de Plaça del Diamant verliefd wordt op Quimet met zijn mooie ogen. Ze verlaat haar verloofde voor hem en stort zich volop in het liefdesavontuur met deze man die niet altijd even goed voor haar is. Dan breekt de Spaanse Burgeroorlog uit en is niets meer hetzelfde. Quimet sluit zich aan bij het Volksfront en sneuvelt; vanaf dat moment staat Colometa, die inmiddels twee kinderen heeft gekregen, er alleen voor. Ze slaat zich dapper door de moeilijke omstandigheden heen. De lezer kan niet anders dan met haar meeleven.
Colometa is een prachtig geschreven en zeer indringende roman, die steeds weer nieuwe generaties lezers weet te boeien. Het geeft een indrukwekkend beeld van een belangrijke episode uit de Spaanse geschiedenis, gezien vanuit de ogen van een krachtige, jonge vrouw. Colometa is een van de grote klassiekers uit de Spaanse literatuur.

4 comentaris:

Anònim ha dit...

Marc, de veritat que això no COLA!! Jejejej!

sin querer te atropello ha dit...

Ei, tot això és molt seriós, eh.
Et prometo que això ha sortit publicat en un diari holandès tipo l'AVUI i que m'ho ha enviat un amic d'Amsterdam. Jo no m'invento aquestes coses. Per favor, una mica de... confiança. Que estem tots en el mateix barco.

Per cert... tu qui ets? Descregut/da.

Anònim ha dit...

Ups!
Doncs callo. Pensava que era de l'estil "Der liebe fröm Kimet, Mattew und Cintet" del Marc Martinez. Per cert, i tu qi ets? No està pas darrera una carra? Perquè amb aquest pseudònim...
jo sóc l'Anna.

Natàlia Boix de Martínez ha dit...

Sense voler us atropello, potser, però la meva intenció era tan sols transitar... Entre tantes carres i tan poca essència, resulta que un es queda baix de defenses i s'ofega en aquest mar de calamitat i capvespres que hem de viure.

Aviat ens direm Bon Nadal!